Parafia PW Matki Bożej
Królowej Polski
w Andrzejowie
Parafia PW Matki Bożej
Królowej Polski
w Andrzejowie
NABOŻEŃSTWA ( kliknij by przejść ) :
♦ NABOŻEŃSTWA WIELKOPOSTNE - GORZKIE ŻALE
♦ NABOŻEŃSTWA WIELKOPOSTNE - DROGA KRZYŻOWA
♦ NABOŻEŃSTWO MAJOWE - MAJÓWKI
♦ NABOŻEŃSTWO RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO
NABOŻEŃSTWA
MSZE ŚWIĘTE I NABOŻEŃSTWA
MSZE ŚWIĘTE
NIEDZIELE I ŚWIĘTA - 8:00 / 10:00 / 12:00
W DNI POWSZEDNIE - 16:00 / 16:30 / 17:00
Gorzkie Żale
Gorzkie żale przybywajcie, serca nasze przenikajcie. Rozpłyńcie się me źrenice, toczcie smutnych łez krynice. Słońce, gwiazdy omdlewają, żałobą się pokrywają. Płaczą rzewnie aniołowie, a któż żałość ich wypowie? Opoki się twarde krają, z grobów umarli powstają. Cóż jest, pytam co się dzieje? Wszystko stworzenie truchleje! Na ból Męki Chrystusowej żal przejmuje bez wymowy. Uderz, Jezu, bez odwłoki, w twarde serc naszych opoki! Jezu mój, we krwi ran swoich, obmyj duszę z grzechów moich! Upał serca swego chłodzę, gdy w przepaść Męki Twej wchodzę.
+ + +CZĘŚĆ PIERWSZA+++
intencja Przy pomocy łaski Bożej przystępujemy do rozważania Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa. Ofiarować je będziemy Ojcu Niebieskiemu na cześć i chwałę Jego Boskiego majestatu, pokornie Mu dziękując za wielką i niepojętą miłość ku rodzajowi ludzkiemu, iż raczył zesłać Syna swego, aby za nas wycierpiał okrutne męki i śmierć podjął krzyżową. To rozmyślanie ofiarujemy również ku czci Najświętszej Maryi Panny, Matki Bolesnej oraz ku uczczeniu Świętych Pańskich, którzy wyróżniali się nabożeństwem ku Męce Chrystusowej. W pierwszej części będziemy rozważali, co Pan Jezus wycierpiał od modlitwy w Ogrójcu aż do niesłusznego przed sądem oskarżenia. Te zniewagi i zelżywości temuż Panu za nas bolejącemu ofiarujemy: za Kościół święty katolicki, za najwyższego Pasterza z całym duchowieństwem.
+ + +Hymn +++
Żal duszę ściska, serce boleść czuje, gdy słodki Jezus na śmierć się gotuje. Klęczy w Ogrójcu, gdy krwawy pot leje, me serce mdleje. Pana świętości uczeń zły całuje, żołnierz okrutny powrozami krępuje. Jezu tym więzom dla nas się poddaje, na śmierć wydaje. Bije, popycha tłum nieposkromiony, nielitościwie z tej i owej strony. Za włosy targa; znosi w cierpliwości, Król z wysokości. Zsiniałe przedtem krwią zachodzą usta, gdy zbrojną żołnierz rękawicą chlusta. Wnet się zmieniło w płaczliwe wzdychanie, serca kochanie. Oby się serce we łzy rozpływało, że Cię, mój Jezu, sprośnie obrażało, Żal mi, ach, żal mi ciężkich moich złości, dla Twej miłości.
+ + +Lament duszy nad cierpiącym Jezusem+++
Jezu, na zabicie okrutne, cichy Baranku, od wrogów szukany, Jezu mój kochany! Jezu, za trzydzieści srebrników, od niewdzięcznego ucznia zaprzedany, Jezu mój kochany! Jezu, w ciężkim smutku żałością, jakoś sam wyznał, przed śmiercią nękany, Jezu mój kochany! Jezu, na modlitwie w Ogrójcu, strumieniem potu krwawego zalany, Jezu mój kochany! Jezu, całowaniem zdradliwym, od niegodnego Judasza wydany, Jezu mój kochany! Jezu, powrozami grubymi, od swawolnego żołdactwa związany, Jezu mój kochany! Jezu, od pospólstwa zelżywie, przed Annaszowym sądem znieważany, Jezu mój kochany! Jezu, przez ulice sromotnie, przed sąd Kajfasza za włosy targany, Jezu mój kochany! Jezu, od Malchusa srogiego, ręką zbrodniczą wypoliczkowany, Jezu mój kochany! Jezu, od fałszywych dwóch świadków, za zwodziciela niesłusznie podany, Jezu mój kochany! Bądź pozdrowiony, bądź pochwalony! Dla nas zelżony i pohańbiony! Bądź uwielbiony, bądź wysławiony! Boże nieskończony!
+ + +Rozmowa duszy z Matką Bolesną+++
ja Matka tak żałosna, boleść mnie ściska nieznośna, miecz me serce przenika. Czemuś, Matko ukochana, ciężko na sercu stroskana? Czemu wszystka truchlejesz? Co mię pytasz? Wszystkami w mdłości, mówić nie mogę z żałości, Krew mi serce zalewa. Powiedz mi, o Panno moja, czemu blednieje twarz Twoja? Czemu gorzkie łzy lejesz? Widzę, że Syn ukochany, w Ogrójcu cały zalany, potu krwawym potokiem. O Matko! źródło miłości, niech czuję gwałt Twej żałości, dozwól mi z sobą płakać! Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami! Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami! Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami!
Gorzkie żale przybywajcie, serca nasze przenikajcie. Rozpłyńcie się me źrenice, toczcie smutnych łez krynice. Słońce, gwiazdy omdlewają, żałobą się pokrywają. Płaczą rzewnie aniołowie, a któż żałość ich wypowie? Opoki się twarde krają, z grobów umarli powstają. Cóż jest, pytam co się dzieje? Wszystko stworzenie truchleje! Na ból Męki Chrystusowej żal przejmuje bez wymowy. Uderz, Jezu, bez odwłoki, w twarde serc naszych opoki! Jezu mój, we krwi ran swoich, obmyj duszę z grzechów moich! Upał serca swego chłodzę, gdy w przepaść Męki Twej wchodzę.
+ + +CZĘŚĆ DRUGA+++
intencja W drugiej części rozmyślania Męki Pańskiej będziemy rozważać, co Pan Jezus wycierpiał od niesłusznego przed sądem oskarżenia aż do okrutnego cierniem ukoronowania. Te zaś rany, zniewagi i zelżywości temuż Jezusowi cierpiącemu wyrządzone ofiarujemy, prosząc Go o pomyślność dla Ojczyzny naszej, o pokój i zgodę dla wszystkich narodów, a dla siebie o odpuszczenie grzechów, oddalenie klęsk i nieszczęść doczesnych, a szczególnie zarazy, głodu, ognia i wojny.
+ + +Hymn+++
Przypatrz się, duszo, jak cię Bóg miłuje, jako dla ciebie sobie nie folguje. Przecież Go bardziej niż katowska dręczy, złość twoja męczy. Stoi przed sędzią Pan wszego stworzenia, cichy Baranek, z wielkiego wzgardzenia. Dla białej szaty, którą jest odziany, głupim nazwany. Za moje złości grzbiet srodze biczują, pójdźmy grzesznicy, oto nam gotują. Ze krwi Jezusa dla serca ochłody, zdrój żywej wody. Pycha światowa niechaj, co chce, wróży, co na swe skronie wije wieniec z róży. W szkarłat na pośmiech, cierniem król zraniony, jest ozdobiony. Oby się serce we łzy rozpływało, że Cię, mój Jezu, sprośnie obrażało. Żal mi, ach żal mi ciężkich moich złości, dla Twej miłości.
+ + +Lament duszy nad cierpiącym Jezusem+++
Jezu, od pospólstwa niewinnie, jako łotr godzien śmierci obwołany, Jezu mój kochany! Jezu, od złośliwych morderców, po ślicznej twarzy tak sprośnie zepluwany, Jezu mój kochany! Jezu, pod przysięgą od Piotra, po trzykroć z wielkiej bojaźni zaprzany, Jezu mój kochany! Jezu, od okrutnych oprawców, na sąd Piłata jak zbójca szarpany, Jezu mój kochany! Jezu, od Heroda i dworzan, królu niebieski, zelżywie wyśmiany, Jezu mój kochany! Jezu, w białą szatę szydersko, na większy pośmiech i hańbę ubrany, Jezu mój kochany! Jezu, u kamiennego słupa, niemiłosiernie biczmi wysmagany, Jezu mój kochany! Jezu, przez szyderstwo okrutne, cierniowym wieńcem ukoronowany, Jezu mój kochany! Jezu, od żołnierzy niegodnie, na pośmiewisko purpurą odziany, Jezu mój kochany! Jezu, trzciną po głowie bity, Królu boleści, przez lud. wyszydzany, Jezu mój kochany! Bądź pozdrowiony, bądź pochwalony! Dla nas zelżony, wszystek skrwawiony! Bądź uwielbiony, bądź wysławiony! Boże nieskończony!
+ + +Rozmowa duszy z Matką Bolesną+++,
ach widzę Syna mojego, przy słupie obnażonego, rózgami zsieczonego! Święta Panno, uproś dla mnie, bym ran Syna Twego znamię, miał na sercu wyryte. Ach, widzę jako niezmiernie, ostre głowę rani ciernie, dusza moja ustaje. O Maryjo, Syna swego, ostrym cierniem zranionego, podzielże ze mną mękę! Obym ja, Matka strapiona, mogła na swoje ramiona, złożyć krzyż Twój, Synu mój! Proszę, o Panno jedyna, niechaj krzyż Twojego Syna, zawsze w sercu swym noszę! Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami! Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami! Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami!
GORZKIE ŻALE HISTORIA
Parafia Matki Bożej Królowej Polski w Andrzejowie
Wszelkie Prawa Zastrzeżone ©
PK
Parafia pod wezwaniem
Matki Bożej Królowej Polski
w Andrzejowie
Andrzejów 87
23-302 Godziszów
tel. +48 15 87 11 483
email: andrzejow@o2.pl
www.andrzejow-parafia.pl
Nr konta Parafii:
42 2030 0045 1110 0000 0253 6190
NABOŻEŃSTWO MAJOWE
"MAJÓWKA"
-
W DNI POWSZEDNIE CODZIENNIE O GODZINIE 17:30
-
W KAŻDĄ NIEDZIELĘ MAJOWĄ PO MSZY ŚWIĘTEJ O GODZINIE 12:00
Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny
Kyrie eleison.
Chryste eleison. Kyrie eleison.Chryste, usłysz nas.Chryste, wysłuchaj nas.Ojcze z nieba Boże,
zmiłuj się nad nami.Synu, Odkupicielu świata, Boże
zmiłuj się nad nami.Duchu Święty, Boże
zmiłuj się nad nami.Święta Trójco, jedyny Boże
zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko
módl się za nami.
Święta Panno nad pannami
módl się za nami.
Matko Chrystusowa
módl się za nami.
Matko Kościoła
módl się za nami.
Matko łaski Bożej
módl się za nami.
Matko nieskalana
módl się za nami.
Matko najczystsza
módl się za nami.
Matko dziewicza
módl się za nami.
Matko nienaruszona
módl się za nami.
Matko najmilsza
módl się za nami.
Matko przedziwna
módl się za nami.
Matko dobrej rady
módl się za nami.
Matko Stworzyciela
módl się za nami.
Matko Zbawiciela
módl się za nami.
Matko łaski Bożej
módl się za nami.
Panno roztropna
módl się za nami.
Panno czcigodna
módl się za nami.
Panno wsławiona
módl się za nami.
Panno można
módl się za nami.
Panno łaskawa
módl się za nami.
Panno wierna
módl się za nami.
Zwierciadło sprawiedliwości
módl się za nami.
Stolico mądrości
módl się za nami.
Przyczyno naszej radości
módl się za nami.
Przybytku Ducha Świętego
módl się za nami.
Przybytku chwalebny
módl się za nami.
Przybytku sławny pobożności
módl się za nami.
Różo duchowna
módl się za nami.
Wieżo Dawidowa
módl się za nami.
Wieżo z kości słoniowej
módl się za nami.
Domie złoty
módl się za nami.
Arko przymierza
módl się za nami.
Bramo Niebieska
módl się za nami.
Gwiazdo zaranna
módl się za nami.
Uzdrowienie chorych
módl się za nami.
Ucieczko grzesznych
módl się za nami.
Pocieszycielko strapionych
módl się za nami.
Wspomożenie wiernych
módl się za nami.
Królowo Aniołów
módl się za nami.
Królowo Patriarchów
módl się za nami.
Królowo Proroków
módl się za nami.
Królowo Apostołów
módl się za nami.
Królowo Męczenników
módl się za nami.
Królowo Wyznawców
módl się za nami.
Królowo Dziewic
módl się za nami.
Królowo wszystkich Świętych
módl się za nami.
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta
módl się za nami
Królowo wniebowzięta
módl się za nami.
Królowo różańca świętego
módl się za nami.
Królowo rodzin
módl się za nami.
Królowo pokoju
módl się za nami.
Królowo Polski
módl się za nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata,
zmiłuj się nad nami.
W okresie wielkanocnym:
K.: Raduj się i wesel, Panno Maryjo, Alleluja,W.: Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, Alleluja.
Módlmy się. Boże, który raczyłeś uweselić świat przez zmartwychwstanie Syna swego, Pana naszego Jezusa Chrystusa, +daj prosimy, abyśmy przez Jego Rodzicielkę, Maryję Pannę , + dostąpili radości życia wiecznego. Przez Chrystusa Pana naszego.
W.: Amen
W okresie zwykłym:
K.: Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.W.: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się. Prosimy Cię , Panie Boże, dozwól nam sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, + a za przyczyną Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy , + racz nas uwolnić od doczesnych utrapień i obdarzyć wieczną radością . Przez Chrystusa Pana naszego.W.: Amen.
Antyfona
Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.
Modlitwa św. Bernarda
Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo, że nigdy nie słyszano, abyś opuściła tego, kto się do Ciebie ucieka, Twej pomocy wzywa, Ciebie o przyczynę prosi. Tą ufnością ożywiony, do Ciebie, o Panno nad pannami i Matko, biegnę, do Ciebie przychodzę, przed Tobą jako grzesznik płaczący staję. O Matko Słowa, racz nie gardzić słowami moimi, ale usłysz je łaskawie i wysłuchaj.
W. Amen.
HISTORIA
NABOŻEŃSTW MAJOWYCH
Maj - dla wielu najpiękniejszy miesiąc roku - to w Kościele okres szczególnej czci Matki Bożej. W Polsce żywa jest tradycja gromadzenia się wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i figurach przydrożnych na nabożeństwach majowych, nazywanych "majówkami". Jeszcze dziś przejeżdżając w majowy wieczór przez polskie wsie można usłyszeć pieśni maryjne. Zwyczaj ten trwa dopiero od połowy XIX wieku. Rodowód tych nabożeństw jest jednak znacznie wcześniejszy niż się powszechnie uważa. Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane na Wschodzie już w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+ 1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza (+ 1595) czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci oprócz kwiatów - także duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki, który kończył się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Za największego apostoła nabożeństw majowych uważa się jezuitę, o. Muzzarelli. W roku 1787 wydał on broszurkę, w której propagował nabożeństwo majowe. Co więcej, rozesłał ją do wszystkich biskupów Italii. Sam w Rzymie zaprowadził to nabożeństwo w słynnym kościele zakonu Al Gesu mimo, że zakon wtedy formalnie już nie istniał, zniesiony przez papieża Klemensa XIV w roku 1773. Odprawiał on również nabożeństwo majowe w Paryżu, gdzie towarzyszył papieżowi Piusowi VII w podróży na koronację Napoleona Bonaparte. Pius VII nabożeństwo majowe obdarzył odpustami. Dalsze odpusty do nabożeństwa majowego - na które składa się Litania Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, nauka kapłana oraz błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem - przypisał w 1859 roku papież bł. Pius IX.W Polsce pierwsze nabożeństwo majowe wprowadzili jezuici w Tarnopolu (1838), misjonarze w Warszawie w kościele Św. Krzyża w roku (1852), ksiądz Golian w Krakowie (w 1856) i we Włocławku biskup Marszewski (1859). W tym samym czasie cześć Królowej maja szerzył w Galicji poezją jezuita o. Karol Antoniewicz (+ 1852). Ks. Wincenty Buczyński (jezuita) wydał we Lwowie pierwszą książeczkę o nabożeństwach majowych (1839). W dziesięć lat potem podobną broszurę wydał we Wrocławiu w roku 1850 ks. Aleksander Jełowicki, zmartwychwstaniec.
W połowie XIX wieku nabożeństwo majowe przyjęło się we wszystkich prawie krajach. Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. To piękny zbiór komplementów dla Maryi. Nie ma pewności, kiedy powstała Litania Loretańska. Prawdopodobnie jakaś jej wersja znana była już w XII wieku we Francji. Pewne jest to, że zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V w 1578 r. Nazwę "Loretańska" otrzymała od miejscowości Loretto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i odmawiana prawdopodobnie od 1531 r. Przypuszcza się, że część tytułów Maryi pochodzi z wpisów w księgach sanktuarium Domku Loretańskiego. ekst litanii miał przedłożyć do zatwierdzenia papieżowi Grzegorzowi XIII archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca 1587 r. Sykstus V obdarzył "Litanię Loretańską" dwustu dniami odpustu. Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian; te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii było więcej tytułów, m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy Bramo odkupienia. Później pojawiały się inne wezwania (inwokacje): Królowo Różańca Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950), Matko Kościoła (1980), Królowo Rodzin (1995).W litanii wymieniane są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie 49, a w Polsce 50. Po zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej 3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie "Królowo Polskiej Korony", przekształcone po drugiej wojnie światowej na "Królowo Polski". Warto w tym miejscu wspomnieć, że starsza od Litanii loretańskiej jest litania do dziś odmawiana z Zakonie Kaznodziejskim. Pochodzi ona z XII wieku (jest zatem starsza niż zakon dominikański, niewykluczone że jest ona zaginionym pierwowzorem Litanii Loretańskiej). Jej pełny tytuł brzmi: "Litania dominikańska do odmawiania we wszelkich utrapieniach". W Polsce jest znana w kilku tłumaczeniach (m.in. poetki Anny Kamieńskiej). W Zakonie odmawia się ją w szczególnych momentach. Jak podaje stara tradycja - kardynałowie i prałaci zwykli byli mówić: "Strzeżcie się litanii braci kaznodziejów, gdyż czynią rzeczy dziwne". Przysłowiem stało się powiedzenie: Litaniis Ordinis Praedicatorum libera nos, Domine (Od litanii Zakonu Kaznodziejskiego wybaw nas, Panie).W maju jednak, także dominikanie w czasie nabożeństw majowych modlą się tekstem Litanii Loretańskiej. Wzorem dla obu litanii był Akatyst ku czci Bogurodzicy, piękny hymn maryjny Kościoła Wschodniego, który przetrwał do naszych czasów (śpiewany także przez katolików).
DROGA KRZYŻOWA
Fragmenty publikacji ks. dr Michała Sopoćki „MIŁOSIERDZIE BOGA
W DZIEŁACH JEGO”
Zdjęcia Drogi Krzyżowej - Parafia pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski
STACJA I
PAN JEZUS NA ŚMIERĆ SKAZANY
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Wstydzę się, Panie, stanąć przed świętym obliczem Twoim, bo tak mało jestem do Ciebie podobny. Ty za mnie tyle wycierpiałeś przy biczowaniu, że sama ta męka zadałaby Ci śmierć, gdyby nie wola i wyrok Ojca Niebieskiego, że miałeś umrzeć na krzyżu. A dla mnie rzeczą trudną jest znosić małe uchybienia i ułomności domowników i bliźnich moich. Ty z miłosierdzia przelałeś tyle krwi dla mnie, a mnie każda ofiara i poświęcenie dla bliźnich wydaje się ciężkie. Ty z niewypowiedzianą cierpliwością i w milczeniu znosiłeś bóle biczowania, a ja narzekam i jęczę, gdy wypadnie znieść dla ciebie jakąś dolegliwość lub wzgardę ze strony bliźniego”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA II
PAN JEZUS BIERZE KRZYŻ NA SWE RAMIONA
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Z głębokim współczuciem pójdę za Jezusem! Zniosę cierpliwie tę przykrość, która mnie dziś spotka, jakże małą dla uczczenia Jego drogi na Golgotę. Wszak za mnie idzie na śmierć! Za moje grzechy cierpi! Jakże mogę być obojętny na to? Nie żądasz ode mnie, Panie, bym niósł z Tobą Twój ciężki krzyż, lecz bym swoje małe krzyże codzienne cierpliwie znosił. Tymczasem dotąd tego nie czyniłem. Wstyd mi i żal tej małoduszności i niewdzięczności mojej. Postanawiam, wszystko co z miłosierdzia swego na mnie włożysz, z ufnością przyjąć i z miłością znosić”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA III
PAN JEZUS UPADA POD KRZYŻEM
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Wziąłeś, Panie, straszliwe brzemię – grzechy całego świata wszystkich czasów na siebie. A wśród tej przerażającej masy grzechów wszystkich ludzi, moje niezliczone grzechy zaciążyły na Tobie brzemieniem przygniatającym i powaliły na ziemię. Dlatego ustają Twe siły. Dalej tego ciężaru unieść nie możesz i upadasz pod nim na ziemię. Baranku Boży, który z miłosierdzia swego gładzisz grzechy świata przez brzemię krzyża Twego, zdejmij ze mnie ciężkie brzemię grzechów moich i zapal ogień miłości Twojej, aby jej płomień nigdy nie ustał”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA IV
PAN JEZUS SPOTYKA SWOJĄ MATKĘ
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Matko Najświętsza, Matko Dziewico, niech żałość Twej duszy i mnie się udzieli! Kocham Cię, Matko Boleściwa, która idziesz tą drogą, jaką kroczył Syn Twój najmilszy - drogą hańby i poniżenia, drogą wzgardy i przekleństwa, wyryj mnie na swym Niepokalanym Sercu i jako Matka Miłosierdzia, wyjednaj mi łaskę, bym idąc za Jezusem i Tobą, nie załamał się na tej ciernistej drodze kalwaryjskiej, jaką i mnie miłosierdzie Boże wyznaczyło”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA V
SZYMON CYRENEJCZYK POMAGA PANU JEZUSOWI
DŹWIGAĆ KRZYŻ
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Jak dla Szymona, tak i dla mnie krzyż jest rzeczą przykrą. Z natury wzdrygam się przed nim, wszelako okoliczności zmuszają mnie do oswojenia się z nim. Będę się starał odtąd nieść krzyż swój z usposobieniem Chrystusa Pana. Będę dźwigał krzyż za swe grzechy, za grzechy innych ludzi, za dusze w czyśćcu cierpiące, naśladując najmiłosierniejszego Zbawiciela. Wówczas odbywać będę drogę królewską Chrystusa, a pójdę nią nawet wtedy, kiedy otoczy mnie tłum ludzi wrogich i szydzących”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA VI
WERONIKA OCIERA TWARZ PANU JEZUSOWI
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Pan Jezus nie cierpi już więcej, dlatego nie mogę podać mu chusty do otarcia potu i krwi. Ale cierpiący Zbawiciel żyje ciągle w swoim ciele mistycznym, w swoich współbraciach, obciążonych krzyżem, a więc w chorych, konających, ubogich i potrzebujących, którzy potrzebują chustki do otarcia potu. Wszak on powiedział: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie uczyniliście” (Mt 25,40). Stanę tedy u boku chorego i umierającego z prawdziwą miłością i cierpliwością, aby mu otrzeć pot, aby go wzmocnić i pocieszyć”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA VII
PAN JEZUS PO RAZ DRUGI UPADA POD KRZYŻEM
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Panie, (...) jak możesz tolerować jeszcze mnie grzesznego, który obrażam Cię grzechami codziennymi po niezliczone razy? Mogę to wytłumaczyć tylko wielkością miłosierdzia Twojego, że czekasz jeszcze mej poprawy. Oświeć mnie Panie, światłością łaski swojej, bym mógł poznać wszelkie zdrożności i złe skłonności moje, które spowodowały Twój powtórny upadek pod krzyżem i bym odtąd systematycznie je tępił. Bez łaski Twojej nie potrafię ich się wyzbyć”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA VIII
PAN JEZUS POCIESZA PŁACZĄCE NIEWIASTY
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„I dla mnie jest czas miłosierdzia Bożego, ale ograniczony. Po upływie tego czasu nastąpi wymiar sprawiedliwości, o którym Pan Jezus groźnie wspomina. (...) Na mnie ciążą liczne winy, toteż więdnę i usycham z bojaźni, ale pójdę śladami Chrystusa, przejmę się skruchą i będę tu czynił zadość sprawiedliwości przez szczerą pokutę. (...) Do tej pokuty pobudza mnie nieskończone miłosierdzie Jezusa, który koronę chwały zamienił na cierniową i wyszedł mnie poszukiwać, a odnalazłszy przytulił do swego Serca”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA IX
PAN JEZUS UPADA POD KRZYŻEM PO RAZ TRZECI
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Za mnie cierpi Jezus i za mnie upada pod krzyżem! Gdzie byłbym dziś bez tych cierpień Zbawiciela? (...) Z otchłani piekielnej wyrywa nas tylko Zbawiciel. Dlatego wszystko, co dziś mamy i czym jesteśmy w znaczeniu nadprzyrodzonym, zawdzięczamy tylko męce Pana Jezusa. Nawet niesienie naszego krzyża nic nie znaczy bez łaski. Dopiero męka Zbawiciela czyni skruchę naszą zasługującą, a pokutę skuteczną. Dopiero miłosierdzie Jego, ujawnione w potrójnym upadku, jest rękojmią mojego zbawienia” (Tom II, s. 142).
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA X
PAN JEZUS Z SZAT OBNAŻONY
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chrystei błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Przy tej strasznej tajemnicy obecna była Matka Najświętsza, która wszystko widziała, słyszała i wszystkiemu się przypatrywała. Można sobie wyobrazić jakie przeżywała boleści wewnętrzne, widząc Syna swego głęboko zawstydzonego, w pokrwawionej nagości, kosztującego gorzki napój, do którego i ja dolewałem gorycze przez grzech nieumiarkowania w jedzeniu i piciu. Pragnę odtąd i postanawiam, przy pomocy łaski Bożej, praktykować rozumne umartwienie w tej materii, by nagość mej duszy nie obrażała oka Pana Jezusa ani jego Niepokalanej Matki”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA XI
PAN JEZUS PRZYBITY DO KRZYŻA
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chrystei błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Stańmy w myślach naszych na Golgocie pod krzyżem Pana Jezusa i rozważajmy straszną scenę. Pomiędzy niebem i ziemią wisi Zbawiciel za miastem, odtrącony od swego ludu, wisi jak zbrodniarz między dwoma zbrodniarzami, jako obraz najstraszliwszej nędzy, opuszczenia i boleści. Ale jest On podobny do wodza, który podbija narody - nie mieczem i orężem, ale krzyżem - nie w celu ich zniszczenia, ale w celu ocalenia. Bo też krzyż Zbawiciela stanie się odtąd narzędziem chwały Bożej, sprawiedliwości i nieskończonego miłosierdzia”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA XII
PAN JEZUS UMIERA NA KRZYŻU
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Nikt nie towarzyszył tej czynności ofiarnej z tak cudownymi i odpowiednimi uczuciami i myślami jak Matka Miłosierdzia, jak przy poczęciu i narodzeniu zastępowała całą ludzkość, adorując i miłując gorąco Pana Zastępów, tak i przy śmierci swego Syna adoruje martwe ciało wiszące na krzyżu, boleje nad nim, ale zarazem pamięta i o swych dzieciach przybranych. Przedstawicielem ich jest Jan Apostoł i nowonawrócony łotr umierający, za którym wstawiła się do Syna. Wstaw się i za mną, Matko Miłosierdzia, pomnij i na mnie, gdy w mej agonii będę polecał Ojcu swego ducha”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA XIII
ZDJĘCIE Z KRZYŻA CIAŁA PANA JEZUSA
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Najmiłosierniejszy Zbawicielu, czyje serce zdoła się oprzeć porywającej i kruszącej wymowie, z jaką przemawiasz do nas przez niezliczone rany Twego martwego ciała, spoczywającego na łonie Twojej Bolesnej Matki? (...) każdy czyn Twój wystarczyłby dla przebłagania sprawiedliwości i zadośćuczynienia za zniewagi. Ale obrałeś ten rodzaj Odkupienia, aby pokazać wielką cenę duszy naszej i swoje bezgraniczne miłosierdzie, by nawet największy grzesznik mógł z ufnością i skruchą przystąpić do Ciebie i otrzymać odpuszczenie, jak otrzymał je łotr konający”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
STACJA XIV
ZŁOŻENIE DO GROBU CIAŁA PANA JEZUSA
Kłaniamy się Tobie, Panie Jezu Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupić raczył.
„Matko Miłosierdzia, wybrałaś mnie za dziecko swoje, abym stał się bratem Jezusa, którego opłakujesz po złożeniu do grobu! (...) Nie zważaj na moją słabość, niestałość i niedbalstwo, które opłakuję bez przerwy, i wyrzekam się ich ustawicznie. Ale wspomnij na wolę Pana Jezusa, który mnie oddał pod Twoją opiekę. Spełnij tedy względem mnie niegodnego swe posłannictwo, dostosuj łaski Zbawiciela do mojej słabości i bądź dla mnie zawsze Matką Miłosierdzia!”.
MIŁOSIERNY PANIE, DOPOMÓŻ MI Z UFNOŚCIĄ IŚĆ ZA TOBĄ
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami,
i Ty któraś współcierpiała Matko Bolesna przyczyń się za nami.
DROGA KRZYŻOWA HISTORIA
Droga Krzyżowa jest nabożeństwem wyrosłym z tradycji pielgrzymowania do Ziemi Świętej. Wierni obchodząc je rozważają cierpienie Zbawiciela, który pomimo bólu i cierpienia modlił się wędrując z krzyżem na ramionach. Na tej drodze jesteśmy z Jezusem złączeni przez krzyż. Krzyże naszego życia kładziemy na krzyż Chrystusa. Jego cierpienia i nasze chcemy złożyć Bogu. Przez tą drogę męki cierpiący Chrystus uczy nas umiejętności kontaktu z Bogiem w każdej sytuacji, w jakiej człowiek się znajduje. W Ewangelii wg. św. Mateusza napisane jest: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje". Uczestnicząc więc w Drodze Krzyżowej, nie rozglądajmy się na wszystkie strony Kościoła, lecz przypomnijmy sobie te słowa i wraz z cierpiącym Jezusem łączmy się w Jego męce.
Nabożeństwo Drogi Krzyżowej swój początek bierze z Jerozolimy. Pierwsze opisy pątników z ok. 380 r. wymieniały procesje w Niedzielę Palmową z góry Oliwnej do Jerozolimy i pochód z modlitwami i śpiewem z ogrodu Getsemani na Golgotę w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek, połączony z adoracją krzyża. W XI w. władzę nad Palestyną przejęli muzułmanie i zabronili publicznego kultu w Jerozolimie, co ograniczyło odprawianie nabożeństwa do terenu Kalwarii, gdzie wspominano również inne sceny Męki Pańskiej. Nowe zainteresowanie Ziemią Świętą związane było z wyprawami krzyżowymi, organizowanymi na przestrzeni XI-XIII w. Po zdobyciu Jerozolimy, przy okazji budowania świątyń próbowano zlokalizować miejsca upamiętniające drogę i mękę Chrystusa. Relacje z pielgrzymek pojawiające się coraz częściej od XIII w., łączące opis ich nawiedzenia z medytacjami modlitewnymi, stały się podstawą rozwoju różnych form odprawiania Drogi Krzyżowej, co umożliwiało wiernym zastąpienie uciążliwej i niebezpiecznej podróży pielgrzymką duchową.
Pierwsze "Drogi Krzyżowe" zaczęto odprawiać w wieku XV w południowej części Niderlandów. Za wzór formalny nabożeństwa uważa się dzieła zakonnika, Chrystiana Adriana Cruysa, zwanego Adrichomiusem. Droga Krzyżowa według jego schematu, składająca się z dwunastu stacji: Dom Piłata, Niesienie krzyża, Pierwszy upadek, Spotkanie z Matką, Szymon z Cyreny, Weronika, Drugi upadek, Spotkanie niewiast jerozolimskich, Trzeci upadek, Obnażenie z szat, Krzyżowanie, Śmierć na krzyżu, została uzupełniona w XVII w. dodaniem dwóch stacji: Zdjęcie z krzyża i Złożenie do grobu.Podczas panowania Hiszpanów w Niderlandach nastąpiło przeniesienie cyklu czternastu stacji za Pireneje, stamtąd przez Sardynię, gdzie w 1615 r. kapucyni erygowali Drogę Krzyżową w Valverde, aż do Włoch, gdzie w 1628 r. franciszkanin Salvador Vitale założył drogę składającą się z czternastu stacji na trasie z Florencji na górę San Miniato. Gorliwym propagatorem nabożeństwa był św. Leonard z Porto Maurizio (1676 - 1751), który erygował Drogi Krzyżowe na terenie Italii i m.in. to na jego prośbę papież Benedykt XIV polecił w 1750 r. założyć stacje w Coloseum.
W Polsce najbardziej znanym założeniem tego rodzaju jest Kalwaria Zebrzydowska ufundowana przez wojewodę krakowskiego, Mikołaja Zebrzydowskiego. Budowę rozpoczętą w 1600 r. kontynuowali jego spadkobiercy do poł. XVII w., a opiekę nad powstającym sanktuarium powierzono bernardynom. Pierwsze nabożeństwa dróżkowe odnotowano w 1608 r., a od końca XVII w. odbywają się tam misteria Męki Pańskiej. Podobne Kalwarie znajdują się: w Pakości, w Wejherowie, w Kalwarii Pacławskiej k. Przemyśla. Kalwarie wznoszone w XIX i XX w. składały się z zespołów niewielkich kapliczek, figur przydrożnych lub samych krzyży z 14 stacjami Drogi Krzyżowej. Ze względu na zimny klimat równoległy ciąg stacji powstawał także we wnętrzach kościołów. W związku z uzyskaniem od papieża Benedykta XIV przywileju odpustowego, zakony franciszkańskie - reformaci w 1732 r., a bernardyni w 1734 r. nakazali zakładanie Dróg Krzyżowych w każdym ze swych kościołów. Dopiero Pius IX, zezwolił w 1871 r. na odprawianie Drogi Krzyżowej w pozostałych kościołach. U schyłku XIX w. nabożeństwo Drogi Krzyżowej zostało nakazane przez władze diecezjalne, stąd masowe zakładanie stacji notowane w latach 1881-1913.
*
NABOŻEŃSTWO CZERWCOWE KU CZCI NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA
*
Czerwiec jest miesiącem poświęconym w sposób szczególny czci Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Główna zasługa w rozpowszechnieniu nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa przypada św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690). Pan Jezus dał św. Małgorzacie 12 obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca:
- Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
- Ustalę pokój w ich rodzinach.
- Będę ich pocieszał w utrapieniach.
- Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
- Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
- Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
- Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
- Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
- Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
- Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
- Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
- W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Litanię do Serca Pana Jezusa ułożyła francuska wizytka s. Joanna Magdalena Joly. Litania składa się z 33 wezwań dla upamiętnienia każdego roku ziemskiego życia Chrystusa. Ich treść wyraża zbawczy plan miłości Boga do człowieka. Nabożeństwo czerwcowe jest pobożną praktyką przez którą wyrażamy nasze dziękczynienie za wielką miłość, którą Pan Jezus nas obdarza, oraz wynagradzamy Jezusowi te wszystkie krzywdy jakich doznaje z naszej strony, gdy odrzucamy Jego miłość.
W tradycji Kościoła za początek kultu Serca Bożego uważa się moment przebicia Jezusowego Serca na krzyżu, a tymi którzy wtedy uczcili to Serce byli apostołowie.
Pierwszy raz w Polsce nabożeństwo czerwcowe było sprawowane 1 czerwca 1857 r. w kościele Sióstr Wizytek w Lublinie. Należy też pamiętać, że Papież Leon XIII poświęcił cały rodzaj ludzki Najświętszemu Sercu Jezusa 11 czerwca 1899 r. a sto lat później, nasz Rodak Ojciec Święty Jan Paweł II ponowił ten akt podczas nabożeństwa czerwcowego odprawionego 7 czerwca 1999 r. w Toruniu.
*
|
|
|
|
Kyrie, eleison, Chryste, eleison,
Kyrie, eleison.
Chryste, usłysz nas,
Chryste, wysłuchaj nas,
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Serce Jezusa, Syna Ojca przedwiecznego, zmiłuj się nad nami
Serce Jezusa w łonie Matki-Dziewicy przez Ducha Świętego utworzone,
Serce Jezusa, ze Słowem Bożym istotowo zjednoczone,
Serce Jezusa, nieskończonego majestatu,
Serce Jezusa, świątynio Boga,
Serce Jezusa, przybytku Najwyższego.
Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios,
Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości,
Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico,
Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne,
Serce Jezusa, cnót wszystkich bezdenna głębino,
Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze,
Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich,
Serce Jezusa, w którym są wszystkie skarby mądrości i umiejętności,
Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa,
Serce Jezusa, w którym sobie Ojciec bardzo upodobał,
Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali,
Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata,
Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia,
Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają,
Serce Jezusa, źródło życia i świętości,
Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze,
Serce Jezusa, zelżywością napełnione,
Serce Jezusa, dla nieprawości naszych starte,
Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne,
Serce Jezusa, włócznią przebite,
Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy,
Serce Jezusa, życie i zmartwychwstanie nasze,
Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze,
Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników,
Serce Jezusa, zbawienie ufających, w Tobie,
Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających,
Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich Świętych,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
K. Jezu cichy i pokornego Serca.
W. Uczyń serca nasze według Serca Twego.
Módlmy się
Wszechmogący, wieczny Boże, wejrzyj na serce najmilszego Syna Swego i na chwałę, i zadośćuczynienie, jakie w imieniu grzeszników Ci składa, daj się przebłagać tym, którzy żebrzą Twego miłosierdzia i racz udzielić przebaczenia w imię tegoż Syna Swego, Jezusa Chrystusa, który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Akt poświęcenia rodziny Najświętszemu Sercu Jezusowemu
Chwała Najświętszemu Sercu Jezusowemu za miłosierdzie nieskończone, które okazało szczęśliwym sługom ogniska tego, wybierając ich pośród tysiąca innych, jako dziedzictwo miłości i przybytek wynagrodzenia, gdzie Go przepraszają za niewdzięczność ludzi.
Jakże odczuwamy swą niegodność wobec zaszczytu, jaki nam czynisz, że chcesz panować nad rodziną naszą. Jakże Cię ona wielbi w milczeniu i weseli się, że chcesz dzielić z nami pod jednym dachem trudy, troski i pociechy dzieci Twoich. Nie jesteśmy godni wprawdzie, abyś zstąpił pod ten dach ubogi, aleś wyrzekł słowo, w którym się odmalowało piękno Serca Twego, i dusze nasze spragnione Ciebie, znalazły w Ranie boku Twego, o dobry Jezu, wody żywe, wytryskujące żywotowi wiecznemu. A więc skruszeni i ufni przychodzimy oddać się Tobie, który jesteś życiem niewzruszonym. Zostań z nami, o Najświętsze Serce, gdyż odczuwamy chęć nieprzepartą, aby Cię miłować i innych w miłości Twej pobudzać. Ciebie, który jesteś krzakiem gorejącym, mającym zapalić świat, aby go uświęcić.
Oby ten dom był dla Ciebie schronieniem tak miłym jak Betania, byś mógł spocząć przy duszach kochających, które najlepszą cząstkę obrały w poufnej miłości Twego Serca. Oby był on dla Ciebie ubogim, ale gościnnym przytułkiem jak w Egipcie, podczas wygnania ziemskiego. Przyjdź Panie Jezu, przyjdź gdyż tu jak w Nazarecie kochamy serdeczną miłością Najświętszą Pannę, słodką Matkę Twoja, którą nam dałeś. Przyjdź zapełnić słodką swoją obecnością pustkę, którą nieszczęście i śmierć wśród nas sprawiły. O przyjacielu najwierniejszy, gdybyś tu był w godzinach smutku i żałoby łzy nasze byłyby mniej gorzkie, znaleźlibyśmy zbawczy balsam na nasze ukryte rany, które tylko Ty znasz. Przyjdź, bo słabną nasze siły, a dzień młodości i złudzeń ma się ku schyłkowi. Zostań z nami, gdyż już jest późno, a my chcemy do Ciebie jedynie należeć, gdyż Ty sam jesteś Drogą, Prawdą i Żywotem. Obyśmy usłyszeli te słowa, które wyrzekłeś niegdyś do Zacheusza: „Dziś potrzeba mi mieszkać w domu Twoim".
Tak, Panie, uczyń tu przybytek Twój, abyśmy żyli w Twej miłości i w Twym towarzystwie, my którzy Cię Królem naszym obieramy, gdyż nie chcemy nikogo innego oprócz Ciebie. Amen.
Akt osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu według św. Małgorzaty Marii
Ja... oddaję i poświęcam Najświętszemu Sercu Pana naszego Jezusa Chrystusa moją osobę i moje życie, moje uczynki, troski i cierpienia, nie chcąc odtąd używać żadnej cząstki mego jestestwa, jeno aby czcić, miłować i wielbić to Serce. Mam niezłomną wolę całkowicie należeć do Niego i czynić wszystko z miłości ku Niemu, wyrzekając się z całego serca tego wszystkiego co by Mu się mogło nie podobać.
Obieram więc Ciebie, Najświętsze Serce, za jedyny przedmiot mojej miłości, za Opiekuna mojego życia, za rękojmię mojego zbawienia, za lekarstwo na moje ułomności i niestałość, za naprawienie wszystkich błędów mojego życia i za
pewne schronienie w godzinę mej śmierci. Bądź więc, o Serce pełne dobroci, moim przebaczeniem wobec Boga Ojca i odwróć ode mnie strzały Jego sprawiedliwego gniewu. O Serce pełne miłości, w Tobie pokładam całą ufność, gdyż wszystkiego się obawiam po mojej słabości i złości, natomiast - spodziewam się wszystkiego po Twej dobroci.
Zniszcz więc we mnie wszystko, cokolwiek może Ci się nie podobać albo sprzeciwiać. Niech Boska Twa miłość tak głęboko wniknie w me serce, bym nigdy nie mógł zapomnieć o Tobie, ani się od Ciebie odłączyć. Błagam Cię przez nieskończoną Twą dobroć, niech imię moje będzie zapisane w Tobie, gdyż pragnę by całym mym szczęściem i najwyższą mą chwałą było żyć i umierać jak Twój wierny sługa. Amen.
Akt poświęcenia całego rodzaju ludzkiego Sercu Jezusowemu
O Jezu Najsłodszy. Odkupicielu rodzaju ludzkiego, wejrzyj na nas, korzących się u stóp Twego ołtarza. Twoją jesteśmy własnością i do Ciebie należeć chcemy. Oto dzisiaj każdy z nas oddaje się dobrowolnie Najświętszemu Sercu Twemu, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z Tobą. Wielu nie zna Ciebie wcale, wielu odwróciło się od Ciebie, wzgardziwszy przykazaniami Twymi. Zlituj się nad jednymi i drugimi, o Jezu najłaskawszy, i pociągnij wszystkich do świętego Serca swego. Królem bądź nam, o Panie, nie tylko wiernym, którzy nigdy nie odstąpili od Ciebie, ale i synom marnotrawnym, którzy Cię opuścili. Spraw, aby do domu rodzicielskiego wrócili co prędzej i nie zginęli z nędzy i głodu. Króluj tym, których albo błędne mniemania uwiodły, albo niezgoda oddziela; przywiedź ich do przystani prawdy i jedności wiary, aby rychło nastała jedna owczarnia i jeden pasterz.
Użycz Kościołowi Twemu bezpiecznej wolności. Udziel wszystkim narodom spokoju i ładu. Spraw, aby ze wszystkiej ziemi, od końca do końca jeden brzmiał głos: Chwała bądź Bożemu Sercu, przez które stało się nam zbawienie, jemu cześć i chwała na wieki. Amen
Modlitwa do Najświętszego Serca Jezusa
odmawiana przez ojca Pio
1. O mój Jezu, któryś powiedział. „Proście a otrzymacie, szukajcie a znajdziecie, pukajcie a otworzą wam", oto pukam, szukam, proszę o łaskę...
Ojcze nasz.... Zdrowaś Mario.... Chwała Ojcu...
2 O mój Jezu, któryś powiedział; ,,O cokolwiek będziecie prosili Ojca, da wam w imię moje", oto ja w imię Twoje proszę Twego Ojca o Łaskę
Ojcze nasz... Zdrowaś Mario... Chwała 0jcu...
3. O mój Jezu. któryś powiedział: „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą", oto w oparciu o nieomylność Twoich słów proszę Cię o łaskę...
Ojcze nasz.... Zdrowaś Mario.... Chwała Ojcu...
Najświętsze Serce Jezusa: wierzę i ufam Tobie.
Najświętsze Serce Jezusa, które nie może nieulitować się nad nieszczęśliwymi, miej miłosierdzie nade mną biednym grzesznikiem i udziel mi łaski, o którą Cię proszę przez niepokalane Serce Maryi, Twojej i naszej Matki.
Święty Józefie, tak bardzo złączony z Najświętszym Sercem Jezusa, módl się za nami.
Pozdrowienie Pana Jezusa
Pozdrawiam Cię, Najświętsze Serce Jezusa, Serce mego Zbawiciela, żywe i niewyczerpane źródło szczęścia i życia wiecznego, nieskończona skarbnico Bóstwa. Ty jesteś moją ucieczką, moim ukojeniem, moim wszystkim.
Serce pełne miłości, rozpal moje serce świętym żarem, który trawi Twoje Serce. Wlej wszystkie swe laski do mego serca, które z Ciebie, jako ze źródła wypływają. Spraw, niech dusza moja będzie zawsze złączona z Twoją, a moja wola zawsze podporządkowana Twojej. Tego jednego tylko pragnę, aby Twoja święta wola była jedynym moim drogowskazem i jedynym celem wszystkich moich myśli, wszystkich moich pragnień, wszystkich moich czynów. Tego wyczekuję ufnie od Ciebie. Amen.